Opowiadania

Posted: Mon 9:13, 06 Feb 2006

Dziêki Colu¶ Wink

Dobra, to bêdê ³agodniejsza i bêdê dawala opka co 3 odpowiedzi.

Wróci³am do domu. Nie umia³am z³apaæ tchu. Porwa³am tylko telefon i zamknê³am siê u siebie w pokoju. Wykrêci³am numer do Hebe. Gdy tylko us³ysza³a mój g³os od razu siê o¿ywi³a.
-Aniu, opowiadaj jak by³o?- w jej g³osie wyczu³am zniecierpliwienie.
Zaczê³am jej wszystko opowiadaæ.
-I powiedzia³, ¿e nigdy nie zna³ takiej fajnej dziewczyny jak ja!- zakoñczy³am. Przez chwilê w telefonie by³o g³ucho. Nagle moja s³uchaczka wybuchnê³a:
-To wiesz, co masz teraz zrobiæ? Jutro zabieram ciê do centrum. Trzeba odwiedziæ fryzjera i wyszukaæ jakie¶ fajne ciuchy.
Sk±d ona wiedzia³a, o czym my¶lê? Roz³±czy³am siê. Wesz³am do swojego pokoju. Rzuci³am siê na ³ó¿ko. Momentalnie zasnê³am.

Nastêpnego dnia Jonasa nie by³o w szkole. Ciekawe czemu? Spyta³am siê Hebe, co o tym my¶li. Poda³a masê mo¿liwo¶ci, zaczynaj±c od z³amania paznokcia przez z³apanie grypy na ¶mierci ukochanego zwierz±tka koñcz±c. Po lekcjach mia³y¶my zostawiæ torby u nas w domu i pojechaæ z nasz± mam± do centrum. Po drodze spojrza³am na dom s±siadów. Przyjació³ka te¿ popatrzy³a w t± stronê.
-Wpadniemy spytaæ siê, co u niego?
Potaknê³am. Zadzwoni³y¶my dzwonkiem. Z domofonu dobieg³ g³os mamy ch³opców.
-Tak?
Hebe szturchnê³a mnie w ramiê. Ocknê³am siê i odpowiedzia³am, ¿e my do Jonasa. Otworzy³a bramê. Ogród okaza³ siê wiêkszy ni¿ na pierwszy rzut oka. Od razu podbieg³ do nas kat i zacz±³ ocieraæ siê o nasze nogi. Hebe uklêknê³a i zaczê³a go g³askaæ. Na podwórko wszed³ Jonas. Na nasz widok u¶miechn±³ siê.
-Co s³ychaæ? Czemu nie by³o ciê dzisiaj w szkole?
Wygl±da³ na zak³opotanego.
-Mieli¶my dzisiaj wywiad- zawo³a³ kto¶. Odwróci³am siê. W koncie ogrodu sta³ ch³opak bardzo podobny z wygl±du do Jonasa. Od razu zrozumia³am, ¿e to musi byæ jego m³odszy brat. Wyci±gn±³ do mnie rêkê.
-Jestem Niels.
-A ja Ania – powiedzia³am ¶ciskaj±c jego d³oñ. Jednak o dziwo, nie mog³am jej oderwaæ. I by³am pewna, ¿e on jej nie trzyma³. Popatrzy³am ze zdziwieniem na Jonasa.
-O nie, Niels, to ju¿ przesada- zawo³a³ krztusz±c siê ze ¶miechu. Pobieg³ do domu i po chwili wróci³ z jak±¶ buteleczk± w rêku.
-Mój kochany braciszek zawsze tak wita moich znajomych. Ten klej, który was sklei³ to jeden z jego pierwszych wynalazków. A to- powiedzia³ wskazuj±c na butelkê – to mój wynalazek. Trzeba jako¶ odklejaæ go¶ci.
Po kilku minutach byli¶my ju¿ roz³±czeni.
-Niels, powiniene¶ poznaæ mojego brata. Jest prawie w twoim wieku- stwierdzi³am. Jak na zawo³anie pojawi³ siê Robert.
-Anka, mam ciê wo³a. Mia³y¶cie jechaæ, prawda?- zawo³a³ i spojrza³ na Jonasa.
-Jonas, to mój brat, Robert. Robert, to mój kolega, Jonas
Mój przyjaciel podszed³ do ogrodzenia i wyci±gn±³ rêkê do mojego braciszka. Chcia³am go ostrzec, ale by³o za pó¼no. Ju¿ trzymali siê za rêce. Nagle zacz±³ siê trz±¶æ.
-Robert, natychmiast przestañ bo powiem mamie!
Zrobi³ skruszon± minê i oderwa³ rêkê. Pokaza³ ,,Bzyknik” jak go nazywa³am. By³o to ma³e urz±dzenie pora¿aj±ce pr±dem ka¿dego, kto go dotknie. Niels spojrza³ na niego z zachwytem.
-A nie mówi³am, ¿e powinni¶cie siê poznaæ? Dobra, to my z Hebe spadamy.
Skierowa³y¶my siê do mojego domu zostawiaj±c zdziwionego Jonasa na ¶rodku ogrodu.

Posted: Mon 9:35, 06 Feb 2006

Joa;D a ty tak na bierzaco piszesz czy jush masz ca³osc??;D;> bo jak masz ca³os to ja do was dzis wpadne do domku;) w koncu to 5 min drogi;D

Posted: Mon 15:47, 06 Feb 2006

jak zwykle fajnie ale moglabys pisac dluzesze czesci? ptose Very Happy

Posted: Mon 16:16, 06 Feb 2006

no w³a¶nie Smile

extra opowiadanie Smile

no i jestem trzecia mo¿esz wsadziæ nastêpn± czê¶æ xD

Posted: Mon 16:59, 06 Feb 2006

swietne sa te opowiadania Smile

pisz dalej, juz sie nie moge doczekac nasteonych czesci!!

Posted: Mon 20:39, 06 Feb 2006

boskie jest to opowiadanko Very Happy

a¿ mnie zmobilizowa³a¶ i chyba sama zacznê pisaæ Very Happy

ale narazie czekam na nastêpn± czê¶æ Very Happy

Posted: Mon 21:49, 06 Feb 2006

no to beda trzy opka bo ja tez chyba czos szkrobne Very Happy

. zobaczymy czy mnie vena najdzie

Posted: Tue 14:01, 07 Feb 2006

Postanowi³am urozmaiciæ i bêdê dawa³a zdjêcia.

Centrum by³o ogromne. Mia³o cztery piêtra i taras na dachu.

Hebe wygl±da³a na dobrze obeznan± w terenie.
-Tam jest ¶wietny sklep, ale ceny s± ogromne- powiedzia³a wskazuj±c na prawo. Rzeczywi¶cie, ceny by³y bajeczne, wiêc szybko wysz³y¶my. Po kilku godzinach ogl±dania kupi³y¶my tylko spinki do w³osów. Ju¿ mia³y¶my wracaæ na parking, gdy co¶ przyku³o moj± uwagê. Ma³y, niepozorny sklepik wci¶niêty miêdzy wielgachn± ksiêgarniê a salon mody ¶lubnej. Wskaza³am na niego g³ow±. Hebe spojrza³a na niego zdziwiona.
-Zdaje siê, ¿e go tutaj nie by³o. Musieli go niedawno otworzyæ.
Wesz³y¶my do ¶rodka. Rozejrza³y¶my siê naoko³o. Ubrañ nie by³o du¿o, ale za to jakie! Nigdy nie widzia³am takich ciuchów. Z przymierzalni wysz³a dziewczynka ubrana w te niezwyk³e szmatki

Podesz³a do lady i zap³aci³a za nie. Uradowana wysz³a. Hebe pokaza³a mi jedn± bluzkê.
-Nie zbyt wyzywaj±ca.
Posz³am w drugi k±t. Przejrza³am ubrania. By³y naprawdê, ¶liczne, ale ja szuka³am czego¶ wyj±tkowego. Nagle zobaczy³am. [img]http://photos.allegro.pl/photos/400x300/85/8532/853237/85323793[\img] Le¿a³a w k±cie na wieszaku. Wziê³am j± do rêki. Od razu widzia³am, ¿e bêdzie na mnie dobrze le¿eæ.
-Ta bluzka nie jest na sprzeda¿, panienko.- powiedzia³ starszy pan wychodz±c z pomieszczenia obok.
-Ale mi bardzo na niej zale¿y.
Spojrza³ na mnie badawczym wzrokiem. Czu³am, ¿e ¶widruje mnie wzrokiem.
-Na t± bluzkê kto¶ ponoæ rzuci³ czar. Mo¿na za³o¿yæ j± tylko raz w ¿yciu i to na specjaln± okazjê – zaraz pomy¶la³am o balu – ale wtedy osoba która j± nosi rozkocha w sobie osobê, która jej siê podoba.
Piêkna historia, by³oby cudownie gdyby to by³a prawda. Sta³y¶my z Hebe jak zauroczone. Tajemnicza aura tego miejsca, wyj±tkowe ubrania i ten dziwny sprzedawca.
-Ale ona nie jest na sprzeda¿. Mo¿ecie ju¿ i¶æ- powiedzia³ znudzonym tonem. Przyjació³ka ju¿ chcia³a wyj¶æ, ale ja nie dawa³am za wygran±. Sta³am ze ³zami w oczach.
-Zrozum dziecko, ¿e ja nie prze¿y³bym, jakby kto¶ w tej bluzce chodzi³ na dyskoteki. To mój najwiêkszy skarb.
Ale postanowi³am zdobyæ ten ciuch. Je¶li kiedykolwiek w ¿yciu zale¿a³o mi na czym¶, zawsze to dostawa³am. £zy jeszcze bardziej zbiera³y mi siê w oczach.
-No dobrze, dostaniesz j±. Nawet w prezencie. Tylko obiecaj mi, ¿e za³o¿ysz j± tylko raz w ¿yciu.
Pokiwa³am g³ow± szepcz±c: obiecujê. Poczu³am siê nieswojo. Zda³am sobie sprawê, ¿e zawi±za³am umowê z tym cz³owiekiem której nie mogê z³amaæ. Jeszcze raz powtórzy³am, tym razem g³o¶niej: Obiecujê. Sprzedawca u¶miechn±³ siê.
-We¼ j± jest twoja.
Zadowolone wysz³y¶my ze sklepu. Zadzwoni³a moja komórka.

To by³a mama.
-Siedzicie ju¿ tyle czasu w tym sklepie. Mog³yby¶cie wreszcie wróciæ?
Wysz³y¶my z centrum i pojecha³y¶my do domu. Bluzkê schowa³am do szafy.

W szkole

wyczuwa³o siê ju¿ niecierpliw± atmosferê przygotowañ do balu. Dziewczyny po k±tach plotkowa³y o ch³opcach, a ci z kolei starali siê zaprosiæ dziewczyny. Hebe dalej odmawia³a zapraszaj±cym j± osob±. Po lekcjach przed szko³± jak zwykle czeka³ na mnie Jonas.

Wracaj±c do domu temat naszej rozmowy przeszed³ na bal.
-Wiesz ju¿, z kim idziesz?- zapyta³. Pokrêci³am g³ow±. Zatrzyma³ mnie i cicho spyta³: Mo¿e pójdziesz ze mn±?
Jak my¶licie, co odpowiedzia³am?

Posted: Tue 14:22, 07 Feb 2006

o w³a¶nie mam pytanko, gdzie umieszczaæ opowiadania?? Very Happy

oczywi¶cie te w³asnej produkcji Very Happy

na forum, czy podac linka na bloga z opowiadaniem?? Very Happy

u nas w opowiadaniach tylko stworz osobny temat, bo ten jest dla opowiadan joa Very Happy

Posted: Tue 15:27, 07 Feb 2006

joa swietne jak zwykle tylko za malo jonasa Very Happy

i z deczka za duzo zdjec Very Happy

aha i mozesz zagadac na gg nie mam nic na przeciw Very Happy

Posted: Tue 22:21, 07 Feb 2006

ja my¶le ze bez zdjêæ bylo lepiej a co do opowiadania to opko sie robi zbyt oczywiste i wszystko siê dzieje zbyt szybko ale to tylko moje zdanie Smile

Posted: Wed 16:33, 08 Feb 2006

W podskokach wróci³am do domu. Rzuci³am torbê z ksi±¿kami na pod³ogê i po³o¿y³am siê na ³ó¿ku. Oczywi¶cie, my¶la³am, ¿e Jonas mnie zaprosi. Jednak na dal nie potrafi³am z³apaæ oddechu. Uspokoi³am siê i zasnê³am. Obudzi³am siê dopiero wieczorem. Zbieg³am do kuchni, bo by³am okropnie g³odna. W domu zasta³am tylko rodziców.
-Gdzie jest Robcio?- spyta³am, bo chcia³am po¿yczyæ jego fotkê na jutr do szko³y.
-U Meukens’ów. Ostatnio ca³y czas przebywa z tym Nielsem.
O nie, jak ci dwaj siê skumali to bêdzie chyba koniec ¶wiata! Zjad³am kolacjê. Wróci³a do pokoju. Spojrza³am na zegarek: 21:30. Postanowi³am zadzwoniæ do Jonasa. Gadali¶my z dobr± godzinê:
-Dobra, ja muszê koñczyæ, bo jeszcze muszê nauczyæ siê na t± kartkówkê i przeczytaæ jeszcze raz to wypracowanie na angielski. Dobra. Papa. I nie zapomnij o balu, jest ju¿ pojutrze!
Od³o¿y³am s³uchawkê. Zaczê³am my¶leæ o balu... I na rozmy¶laniach min±³ mi czas do pó³nocy. Gdy ju¿ zamyka³y mi siê oczy, przypomnia³am sobie rozmowê... O matko! Kartkówka i wypracowanie! Wziê³am kartkê i zaczê³am pisaæ. Nic m±drego nie przychodzi³o mi do g³owy, ale co¶ wymy¶liæ trzeba by³o. Drzwi do mojego pokoju otworzy³y siê nagle.
-Anka! Co ty jeszcze robisz! Spaæ!- zawo³a³a moja mama. W tym momencie zauwa¿y³a kartkê- Co to jest- powiedzia³a, a raczej krzyknê³a wskazuj±c na ni±.
-Wypracowanie- szepnê³am cicho.
-Wypracowanie! O drugiej w nocy!- spojrza³a na zeszyt z matematyki- A co tu pisze- znowu wrzeszcza³a- Kartkówka! Czy ty siê co¶ na ni± uczy³a?
£ypnê³a na mnie spod oka. Spu¶ci³am wzrok.
-To pewnie dlatego, ¿e ca³y czas spotykasz siê z tym ch³opakiem! Przez tydzieñ nie wychodzisz nigdzie z domu. Tylko do szko³y- trzasnê³a drzwiami i wysz³a. Pomy¶la³am o balu... W koñcu odbêdzie siê ju¿ jutro! Wiedzia³am, ¿e nie zmieni zdania. £zy pociek³y mi z oczu. G³owa opad³a mi na ramiê. Zasnê³am. Nastêpnego dnia w szkole by³o okropne. Z referatu dosta³am 3 (no, mog³o byæ gorzej) ale kartkówka posz³a mi ca³kiem, ca³kiem. Zawsze mia³am zdolno¶æ szybkiego zapamiêtywania. Kilka razy widzia³am Jonasa, ale nie mia³am serca mu powiedzieæ, ¿e nie pójdê. Zreszt± jako¶ mnie unika³ i patrzy³ na mnie jak na jak±¶ idiotkê. O co mu chodzi³o? Przyjació³ka te¿ zachowywa³a siê dziwnie. Jednak zebra³am siê na odwagê po namowie Hebe. Kaza³a mi mu to powiedzieæ.
-Hej Jonas, mogê ciê poprosiæ?
U¶miechn±³ siê i podszed³.
-Ja mam szlaban na wychodzenie z domu- powiedzia³am cicho- i nie mogê i¶æ na bal.
Spojrza³ na mnie zdziwiony. Odwróci³ siê na piêcie i odszed³. Chcia³am mu powiedzieæ jak mi przykro i pobieg³am za nim. O dziwo sta³ z Hebe. Co¶ mówi³a do niego:
-Widzisz. Mówi³am ci, ¿e ona tylko siê tob± bawi! My siê za³o¿y³y¶my, ¿e zacznie chodziæ z tob± w ci±gu tygodnia!
-Ania? Ona taka nie jest!
-Ona jest pod³±, dwulicow± lask± któr± interesuje tylko twoja s³awa! Jakby nie to, to nawet by na ciebie nie spojrza³a. Mówiê ci, ona wcale nie mia³a zamiaru i¶æ z tob±.
Nie wytrzyma³am. Podesz³am do tej fa³szywej ma³py i j± spoliczkowa³am. Zaczê³am wrzeszczeæ na ni±. Jonas spojrza³ na nas z zaskoczeniem. Hebe zaczê³a siê j±kaæ t³umacz±c sprawê. Na szczê¶cie ch³opak zrozumia³, ¿e k³ama³a. Obydwoje na ni± zaczêli¶my krzyczeæ. A¿ przysz³a nauczycielka i zaczê³a nas uspokajaæ. Zdenerwowana wróci³am do domu. Nie do¶æ, ¿e z balu nici to jeszcze pok³óci³am siê z Hebe. Us³ysza³am wo³anie. Podesz³am do okna. Nie wiem, czy ju¿ mówi³am, ale ¶ciana naszego domu znajduje siê dok³adnie na granicy domu naszego i naszych s±siadów, tak, ¿e balkon, na którym teraz sta³am znajdowa³ siê dok³adnie nad ogrodem Meukens’ów. Na podwórzu sta³ Jonas. Pomacha³ do mnie rêk± i zawo³a³:
-Aniu, przepraszam. Powinienem nie wierzyæ tej kretynce. A na bal i tak pójdziemy.

Posted: Wed 16:53, 08 Feb 2006

lepiej bez fotek;D... opko robi sie romantyczne;D hihihi wprowadz jeszcze elementy dramatyzmu i kogos np u¶miercc<mwehehehe> zartuje:p;D it's joke:P
aja sie zabiraem za pisanie opka o blog 27 i th;D;D;>;>;> bedziecie to czytac heheh???;D;D;D

Posted: Wed 18:08, 08 Feb 2006

nie no super super Razz

czekam na dalsz± czê¶æ Razz

Posted: Wed 18:53, 08 Feb 2006

spoko, spoko Very Happy

czekam na dalsze czê¶ci Very Happy